“ดำเนินชีวิต ด้วยความไม่ประมาท”

ความไม่ประมาท เป็นธรรมสําคัญอย่างยิ่งพระพุทธเจ้า ตรัสเน้นตรัสย้ำ จนกระทั่งแม้จะเสด็จดับขันธปรินิพพาน ก็เป็นพระดํารัสสอน ครั้งสุดท้ายที่เรียกว่า “ปัจฉิมวาจา #ลักษณะสําคัญของความไม่ประมาท คือ #ความเป็นอยู่อย่างไม่ขาดสติ สติ แปลว่า ความระลึก ความนึก หมายความว่า มีความตื่นตัว คอยระลึกคอยนึกอยู่ เพื่อดึง เพื่อตรึงจิตใจ เอาไว้ให้อยู่และให้ดําเนินไปกับสิ่งที่ถูกต้องดีงาม เป็นคุณเป็นประโยชน์ และไม่ยอมให้จิตใจไถลออกไปกับความชั่ว และสิ่งที่เป็นโทษ อันจะก่อให้เกิดความเสื่อมเสียหาย บุคคลที่ดําเนินชีวิตเป็นอยู่อย่างมีสติ จิตใจย่อมอยู่กับสิ่งที่ถูกต้องดีงาม เป็นคุณเป็นประโยชน์ที่จะพึงกระทํา และไม่เลื่อนไหลไปตามสิ่งเสียหายเสื่อมทรามและความชั่วร้ายทั้งหลาย เพราะสติกํากับจิตใจไว้กับความดีงาม และกีดกั้นจิตใจออกไป จากความชั่วทรามเสียหาย บุคคลผู้เป็นอยู่อย่างไม่ขาดสติ คือมีสติกํากับจิตใจในการดําเนินชีวิต อย่างนี้เรียกว่า เป็นผู้ไม่ประมาท ความไม่ประมาทจึงหมายถึง ความไม่ละเลย ไม่ทอดทิ้ง ไม่นอนใจ ไม่ปล่อยตัว ไม่ปล่อยเวลา ไม่เฉื่อยชา ไม่ผิดเพี้ยน ตลอดจนไม่หลง ระเริงมัวเมา โดยเฉพาะการมีความกระตือรือร้นใส่ใจข